Mirrors..

Λείες ασημένιες επιφάνειες.. Επιφάνειες καθρέφτες.. Καθρέφτης.. Ορισμός: γυαλί μέσα στο οποίο κοιταζόμαστε.. Και τί βλέπουμε; Αυτό που θέλουμε, αυτό που θέλουν οι άλλοι, αυτό που δείχνουμε ή αυτό που είμαστε;
Αυτό που θέλουμε το βλέπουμε συχνά.. Οι άνθρωποι είμαστε ονειροπόλα όντα..
Αυτό που θέλουν οι άλλοι το βλέπουμε ακόμα πιο συχνά.. Ανάγκη επιβεβαίωσης, ανάγκη να αρέσουμε.. Στον άλλον, στην άλλην, στους άλλους.. Σε μας πότε;
Αυτό που δείχνουμε το βλέπουμε κάθε μέρα.. Αλλάζει κάθε μέρα.. Είναι αληθινό; Δυστυχώς σπάνια..
Τέλος αυτό που πραγματικά είμαστε το βλέπουμε σπάνια έως ποτέ.. Φοβόμαστε.. Κακά τα ψέμματα.. Οι άνθρωποι φοβόμαστε την αλήθεια, μας τρομάζει.. Ειδικά όταν έχει να κάνει με μας..
Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του, είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό.. Σοφοί στίχοι.. Ας δούμε λοιπόν τον δρόμο μας, ας κουβαλήσουμε το σταυρό και ας ανέβουμε το βουνό μας.. Είναι δύσκολο το ξέρω.. Περίεργο και δύσβατο μονοπάτι.. Αλλά πόσο όμορφο πρέπει να είναι το τέλος του, η κορυφή του βουνού.. Όμορφη θέα που πρέπει να έχει..
Αλλά αρχικά να σπάσουμε τον καθρέφτη.. Δεν τον χρειαζόμαστε.. Ή αν τον έχω τόσο πολύ ανάγκη, τουλάχιστον να προσπαθήσω να στέκομαι γυμνός μπροστά του..

Dear Diary..

29/11/09

Τις προάλλες άκουσα μια φράση που θεώρησα ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την γενιά μου. Μια φίλη μου, είπε: "Εσείς οι παλιοί, κατάπιατε αχόρταγα τον Χατζιδάκι και τον Γκάτσο και σε εμάς αφήσατε τη σαβούρα". Ακριβώς έτσι νιώθω κι εγώ ορισμένες φορές. Λες και είμαι εκτός της εποχής μου, σαν να μην ανήκω εδώ. Θα ήθελα να ανήκω τότε που πίνανε καφέ μαζί η Μελίνα, ο Μάνος, η Κατίνα, ο Νίκος και όλοι αυτοί που μας άφησαν σύξυλους σε μια φτηνή πραγματικότητα. Θα μου πεις, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Και θα έχεις και δίκιο. Έτσι σήμερα αποφάσισα να ζωγραφίσω ακούγοντας Μάνο και Edith, προσπαθώντας να κλέψω λίγη από την έμπνευσή τους. Ποιός ξέρει; Μπορεί κάποια μέρα να με εμπνεύσει ένας άνθρωπος της πραγματικότητάς μου. Και τότε τα πράγματα δεν θα είναι τόσο φτηνά..

*Τελικά, διαβάζοντας αυτό το κείμενο σήμερα, κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι.. Απλά είναι λίγοι.. Όμως από την άλλη, αν ήταν πολλοί, πως θα ξεχώριζαν; Σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν..

Creation..

Μπορεί κάποια πράγματα αρχικά να φαίνονται άσκοπα, ανούσια.. Κι όμως.. Πάντα υπάρχει ένα "χέρι πριν πέσεις στο κενό", όπως έγραψε ένας γνωστός μου.. Κι αυτό το χέρι πάντα σου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψεις τα όριά σου, να φτάσεις εκεί που δεν τολμάς και τέλος να προχωρήσεις παρακάτω.. Αρκεί να το φωτίσεις από την σωστή γωνία.. 1, 2, 3 και ξεκινάμε..