Saturday 11 June 2011


Ο Χ. αποφάσισε να πάει ακόμα μια βόλτα...

Με φίλους...

Και πήγε...
Και πέρασε καλά...
Και συζήτησε...
Και γέλασε...
Και στεναχωρήθηκε...
Και θυμήθηκε...
Και νοστάλγησε...
Και του ήρθε στο μυαλό εκείνο το πρώτο βλέμμα...
Και εκείνο το πρώτο φιλί...
Και εκείνο το βαθύ βλέμμα...
Και εκείνο το ντροπαλό πρόσωπο...
Και εκείνο το άγγιγμα στο κορμί...
Και εκείνη την ανομολόγητη επιθυμία...
Και εκείνο το παντοτινό απωθημένο...
Και ήταν...

Μόνος.

Wednesday 5 January 2011

One of those days..


Είναι μία από αυτές τις μέρες.. Που το παρελθόν έρχεται και σε στοιχειώνει.. Όμορφα ή επικίνδυνα.. Πάντως σε στοιχειώνει.. Και παρόλα αυτά, ενώ θλίβεσαι, βλέπεις ένα μικρό παραθυράκι με φως.. Ίσως γιατί οι άνθρωποι το έχουμε ανάγκη αυτό το παραθυράκι.. Και ελπίζεις.. Ελπίζεις να έχεις κι εσύ αυτή την αγκαλιά, αυτό το φιλί, αυτό το βλέμμα, αυτό το άγγιγμα, αυτή τη μοναδική στιγμή που θα κοιτάξεις ένα ζευγάρι μάτια και θα κάνεις έρωτα χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα άλλο.. Και τα δύο σώματα θα ενωθούν σε ένα και θα νιώθεις τις ανάσες, τους ιδρώτες, τις φωνές, όλα σαν ένα.. Και θα πετάξεις μακριά με ένα τόσο υπέροχα ηλίθιο χαμόγελο.. "Πώς αλλιώς; Αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.."

Sunday 26 September 2010

Invading dreams..

"Γραμμές τρένου. Στον αέρα. Συζήτηση. Γνώριμα πρόσωπα τριγύρω. Βαριέμαι. Ο χρόνος παγώνει. ΕΣΥ. Από το πουθενά. Χαμογελάς. Χαμογελώ. Αδυνάτισες. Μου λείπεις. Και μένα. Θα περάσω να σε πάρω για βόλτα. Ναι. Θέλω. Πολύ."

09:16
Ανοίγουν τα μάτια.. Το στόμα χαράζει ένα χαμόγελο στον αέρα.. Ένα πρόσωπο μεταφέρεται από την ονειρική πραγματικότητα στην πραγματική πραγματικότητα.. Όλα μοιάζουν φωτεινά, όμορφα και καινούρια.. Κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει..
09:18
Πάλι το ίδιο πρόσωπο, σκέφτομαι.. Το ίδιο όμορφο πρόσωπο.. Το ίδιο υπέροχο χαμόγελο.. Που σε παρακινεί να χαμογελάσεις κι εσύ.. Τα ίδια χέρια που κάποτε σε είχαν αγγίξει.. Τα ίδια χείλια που κάποτε είχες φιλήσει.. Και που το αποτύπωμά τους δεν έχεις καταφέρεις να ξεχάσεις.. Και αυτό το όνειρο παραμένει ζωντανό..
09:20
Τελικά η ευτυχία και το χαμόγελο κρύβονται σε ένα απλό νεύμα.. Σε ένα απλό σκούντηγμα.. Σε ένα "γειά"..
09:26
Ήταν απλώς ένα όνειρο.. Το χαμόγελο σβήνει σιγά σιγά, καθώς η σκέψη ότι η ονειρική πραγματικότητα δεν συνδέεται με την πραγματική αρχίζει να σου πετρώνει το μυαλό.. Ναι.. Είναι απλά άλλη μια μέρα.. Χωρίς τα χείλη, το χαμόγελο, τα χέρια και το "γεια" που θέλεις να ακούσεις..

Δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος.. Καθόλου.. Ζω σε ένα αθεράπευτα ρομαντικό κόσμο, όσο και να μην το δείχνω.. Δεν πρόκειται να βγω από αυτό τον κόσμο, ότι και να βλέπω γύρω μου..

Αυτή η ιστορία -που τώρα ήταν απλώς ένα όνειρο- δεν έχει τελειώσει.. Το νιώθω.. Το πιστεύω.. Θέλω..

"Γειά"..

Monday 9 August 2010

In my world..

Ακόμα ένα καλοκαίρι ήρθε.. Και σχεδόν πέρασε.. Ποτέ δεν έβλεπα το καλοκαίρι σαν διακοπές.. Τις διακοπές στο μυαλό μου τις έχω κάπως αλλιώς, πολύ διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο.. Ένα τζάκι, ασταμάτητη βροχή, παράθυρο με θέα στο δάσος, βράδυ με αστέρια, δύο κεριά, ένα χαρτί, ένα μολύβι, ένα γεμάτο τασάκι και πολλά τσιγάρα για να το ξαναγεμίσουν μόλις αδειάσει.. Περίεργος άνθρωπος.. Ναι, μπορεί..
Ακόμα ένα καλοκαίρι λοιπόν θα περάσει.. Τις τελευταίες μέρες με ρωτάνε τι έχω, τι σκέφτομαι.. Και λέω τίποτα.. Δεν είναι το τίποτα το κλασσικό, το "δεν θέλω να ξέρεις τι έχω".. Είναι ένα τίποτα του δικού μου κόσμου, στον οποίο βρίσκομαι αυτό τον καιρό.. Μου αρέσει.. Νομίζω ότι κάθε χρόνο, μια φορά μου συμβαίνει αυτό.. Είναι σαν να το απαιτεί ο οργανισμός μου.. Να κλείσει το σύστημα, να μηδενίσει, να σκεφτεί, για να μπορέσει να συνεχίσει τον υπόλοιπο χρόνο..
Τι σκέφτομαι θα αναρωτιέσαι.. Τόσα πολλά και τόσα λίγα μαζί.. Κάποιος άνθρωπος που μπήκε στην ζωή μου έξαφνα, απροσδόκητα και τόσο ρομαντικά όσο στα περισσότερα βιβλία (φίλος μου είναι, μην πάει το μυαλό σου αλλού) μου είπε ότι αυτά που σκέφτομαι -μέσα στο κενό και στον κόσμο μου- είναι πολύ σημαντικά.. Μάλλον συμφωνώ.. Απλά σε αυτή την φάση το μυαλό μου τα σκέφτεται ως μηδενικά, ως τίποτα, ίσως γιατί αυτό έχει ανάγκη..

Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι τι.. Να η απάντησή σου, αν την θέλεις και αν την έχεις ανάγκη..

Περασμένες αγάπες..
Χαμένοι έρωτες..
Ανεκπλήρωτα όνειρα..
Μελλοντικά σχέδια..
Αγαπημένοι άνθρωποι..
Μεγάλα σφάλματα..
Μικρές αλήθειες..

Καλή σου μέρα..

Friday 11 June 2010

When shadows kiss..


Είναι κάποια χαμόγελα που θες να σου μείνουν χαραγμένα για πάντα..
Είναι κάποια λόγια που θες να σου μείνουν χαραγμένα για πάντα..
Είναι κάποια βλέμματα που θες να σου μείνουν χαραγμένα για πάντα..
Είναι κάποια αγγίγματα που θες να σου μείνουν χαραγμένα για πάντα..
Είναι κάποια συναισθήματα που θες να σου μείνουν χαραγμένα για πάντα..

Είναι κάποια χείλη που θες να σε φιλήσουν..

Έστω για μια φορά..

Καληνύχτα..

Thursday 4 February 2010

Inspirational hazard..


Έμπνευση.. Για ακόμη μια φορά..
Και έλλειψη χρόνου.. Για ακόμη μια φορά..
Ένας νέος χαρακτήρας ζητάει απεγνωσμένα να γεννηθεί..
Αλλά οι συνθήκες δεν του το επιτρέπουν..
Του κλέβουν την πνοή, πριν καν προλάβει να σκεφτεί ότι την χρειάζεται..
Αλλά που θα μου πάει; Θα του την δώσω κάποια στιγμή..
Και τότε θα βρεθώ να παλεύω πάλι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας..
Τι όμορφο ταξίδι..
Ανυπομονώ..

Thursday 31 December 2009

Mirrors..

Λείες ασημένιες επιφάνειες.. Επιφάνειες καθρέφτες.. Καθρέφτης.. Ορισμός: γυαλί μέσα στο οποίο κοιταζόμαστε.. Και τί βλέπουμε; Αυτό που θέλουμε, αυτό που θέλουν οι άλλοι, αυτό που δείχνουμε ή αυτό που είμαστε;
Αυτό που θέλουμε το βλέπουμε συχνά.. Οι άνθρωποι είμαστε ονειροπόλα όντα..
Αυτό που θέλουν οι άλλοι το βλέπουμε ακόμα πιο συχνά.. Ανάγκη επιβεβαίωσης, ανάγκη να αρέσουμε.. Στον άλλον, στην άλλην, στους άλλους.. Σε μας πότε;
Αυτό που δείχνουμε το βλέπουμε κάθε μέρα.. Αλλάζει κάθε μέρα.. Είναι αληθινό; Δυστυχώς σπάνια..
Τέλος αυτό που πραγματικά είμαστε το βλέπουμε σπάνια έως ποτέ.. Φοβόμαστε.. Κακά τα ψέμματα.. Οι άνθρωποι φοβόμαστε την αλήθεια, μας τρομάζει.. Ειδικά όταν έχει να κάνει με μας..
Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του, είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό.. Σοφοί στίχοι.. Ας δούμε λοιπόν τον δρόμο μας, ας κουβαλήσουμε το σταυρό και ας ανέβουμε το βουνό μας.. Είναι δύσκολο το ξέρω.. Περίεργο και δύσβατο μονοπάτι.. Αλλά πόσο όμορφο πρέπει να είναι το τέλος του, η κορυφή του βουνού.. Όμορφη θέα που πρέπει να έχει..
Αλλά αρχικά να σπάσουμε τον καθρέφτη.. Δεν τον χρειαζόμαστε.. Ή αν τον έχω τόσο πολύ ανάγκη, τουλάχιστον να προσπαθήσω να στέκομαι γυμνός μπροστά του..

Dear Diary..

29/11/09

Τις προάλλες άκουσα μια φράση που θεώρησα ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την γενιά μου. Μια φίλη μου, είπε: "Εσείς οι παλιοί, κατάπιατε αχόρταγα τον Χατζιδάκι και τον Γκάτσο και σε εμάς αφήσατε τη σαβούρα". Ακριβώς έτσι νιώθω κι εγώ ορισμένες φορές. Λες και είμαι εκτός της εποχής μου, σαν να μην ανήκω εδώ. Θα ήθελα να ανήκω τότε που πίνανε καφέ μαζί η Μελίνα, ο Μάνος, η Κατίνα, ο Νίκος και όλοι αυτοί που μας άφησαν σύξυλους σε μια φτηνή πραγματικότητα. Θα μου πεις, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Και θα έχεις και δίκιο. Έτσι σήμερα αποφάσισα να ζωγραφίσω ακούγοντας Μάνο και Edith, προσπαθώντας να κλέψω λίγη από την έμπνευσή τους. Ποιός ξέρει; Μπορεί κάποια μέρα να με εμπνεύσει ένας άνθρωπος της πραγματικότητάς μου. Και τότε τα πράγματα δεν θα είναι τόσο φτηνά..

*Τελικά, διαβάζοντας αυτό το κείμενο σήμερα, κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι.. Απλά είναι λίγοι.. Όμως από την άλλη, αν ήταν πολλοί, πως θα ξεχώριζαν; Σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν..

Saturday 5 December 2009

Creation..


Μπορεί κάποια πράγματα αρχικά να φαίνονται άσκοπα, ανούσια.. Κι όμως.. Πάντα υπάρχει ένα "χέρι πριν πέσεις στο κενό", όπως έγραψε ένας γνωστός μου.. Κι αυτό το χέρι πάντα σου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψεις τα όριά σου, να φτάσεις εκεί που δεν τολμάς και τέλος να προχωρήσεις παρακάτω.. Αρκεί να το φωτίσεις από την σωστή γωνία.. 1, 2, 3 και ξεκινάμε..

Monday 9 November 2009

Keep believing..


  • Ίσως δεν προσπάθησα αρκετά..
  • Ίσως κάτι δεν έκανα καλά..
  • Ίσως δεν το ήθελα πολύ..
  • Ίσως δεν ήμουν έτοιμος..
Όλες αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό μας όταν δεν συμβαίνει κάτι που θέλουμε πολύ.. Ένας συγγραφέας έγραψε κάποτε (αυτή η φράση έχει καταντήσει υπερβολικά κυνική, το γνωρίζω) ότι "όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ ολόκληρο το σύμπαν συνομωτεί για να σε βοηθήσει".. Δεν ξέρω αν ισχύει, ούτε καν ξέρω αν θέλω να ισχύει.. Δεν γνωρίζω αν επιθυμώ να πιστεύω ότι κάποια ανώτερη δύναμη ορίζει τα γενόμενα.. Μάλλον θέλω να πιστεύω ότι οι ίδιοι ορίζουμε την μοίρα μας.. Και προφανώς όρισα την δική μου στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή.. Πάντα προς το καλό θέλω να πιστεύω.. Και έτσι είναι.. Το όνειρο δεν τελειώνει εδώ.. Το όνειρο αρχίζει εδώ.. Καλή αρχή λοιπόν..