Κυρίες και κύριοι..Τάνια Τσανακλίδου..

Και πολύ κρατήθηκα.. Όχι φυσικά.. Δεν σκοπεύω να σας παρουσιάσω εγώ την Τάνια.. Ποιός είμαι άλλωστε; Όλοι την ξέρουμε.. Όλοι την έχουμε λατρέψει.. Και όσοι δεν το έχουν κάνει, στην ουσία την ξέρουν.. Γιατί το χαρακτηριστικό αυτού του πλάσματος (δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη αυτή τη στιγμή) είναι η ικανότητά της να μπαίνει στην ψυχή του καθενός και να την διαλύει σε χίλια κομμάτια, για να την συναρμολογήσει αμέσως μετά, με την ίδια ευκολία.. Βουνό και θάλασσα, άσπρο και μαύρο, και όλα τα ενδιάμεσα.. Τραγουδίστρια, ηθοποιός, ερμηνεύτρια, καλλιτέχνης.. Με όλη την έννοια της λέξης.. Όποιος δεν την έχει δει από κοντά, δεν θα πω ότι έχει χάσει, απλά θα πω να σπεύσει στην πρώτη ευκαιρία.. Γιατί όταν η Τάνια ανεβαίνει πάνω στην οποιαδήποτε σκηνή, δεν τραγουδάει, δεν υποκρίνεται, δεν ερμηνεύει, γίνεται ένα με αυτό που λέγεται τέχνη και στο πετάει στα μούτρα.. Αν θέλεις πάρτο σου λέει.. Και καλά θα κάνεις να το πάρεις.. Δεν θα χάσεις.. Πίστεψέ με.. Άκου.. Και δες.. Νιώσε..

Ένα από τα πράγματα που μετανιώνω στην ζωή μου είναι που την ανακάλυψα αργά.. Που δεν ήμουν εκεί στις μεγάλες της στιγμές.. Στο μαγικό κουτί, στην Πιάφ, όπου ήταν μια Τάνια από άλλο κόσμο και για έναν άλλο κόσμο.. Γιατί πραγματικά πιστεύω ότι είναι λίγος αυτός ο κόσμος για να μπορέσει να αντέξει και να αναδείξει το βάρος αυτού του ταλέντου.. Τάνια, σε ευχαριστούμε.. Για όλα.. Για την κατάθεση στη μητέρα σου, που έγινε κατάθεση όλων μας, για τα παλάτια που χτίζεις στον βυθό της ψυχής σου και μας ανοίγεις απλόχερα την πόρτα, αν και στην ουσία δεν το θέλεις.. Θέλεις το κλειδί να είναι δικό σου, αλλά ευτυχώς για εμάς, έχεις αφήσει απ'έξω πολλά αντικλείδια.. Μην σταματήσεις ποτέ να μας προσφέρεις αυτό που μπορεί να νιώθεις ότι λυτρώνει εσένα, αλλά στην ουσία μας λυτρώνει όλους.. Γειά σου ρε Τάνια..