Όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής μας αισθανόμαστε ένα τσουβάλι από μαζεμένα απραγματοποίητα όνειρα.. Όνειρα παλιά, όνειρα καινούρια, ρεαλιστικά και μη (τα μη είναι πάντα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα κατά την ταπεινή μου άποψη).. Κάποιες φορές όσα είναι τα όνειρα, τόσοι είναι και οι διαφορετικοί εαυτοί μας.. Πολλά συγκρούονται.. Και πρέπει να επιλέξεις.. Ίσως για ένα μικρό διάστημα.. Ίσως για πάντα.. Όλα έχουν ένα κόστος.. Αλλά το μεγαλύτερο κόστος το έχει το να μην ονειρεύεσαι.. Το όνειρο πρέπει να υπάρχει πάντα.. Έστω και σαν μια μακρινή σκέψη.. Απλά να υφίσταται.. Για να προχωράς.. Για να ζεις.. Καλησπέρα και καληνύχτα..
1 comment:
Αλίμονο αν χάσουμε τα όνειρά μας...Τα όνειρα είναι η πιο αυθεντική εκδοχή του εκάστοτε εαυτού μας, οι πιο κρυφοί του πόθοι, τα πιο ανομολόγητα θέλω και πιστεύω. Τα όνειρα σαν μια κλωστή μας δένουν με το πρόσωπο που θέλουμε να βλέπουμε στον καθρέπτη μας. Αν τα χάσουμε, χάνουμε και εμας...
Μπράβο Ντίνο, πολύ όμορφο.
Post a Comment