Sunday, 16 August 2009

Solitude..

Γιατί φοβόμαστε την μοναξιά; Και πως ορίζουμε την μοναξιά; Ορισμένες φορές είναι πολύ όμορφο να βρίσκεσαι εσύ και οι σκέψεις σου, εσύ και οι φόβοι σου, εσύ και οι ανασφάλειές σου, εσύ και.. εσύ! Τι φοβάσαι; Ότι θα κρατήσει για πάντα; Όχι.. Δεν είσαι μόνο αυτό.. Αλλά είσαι και αυτό.. Μην το απαρνιέσαι, θα σε φθείρει.. Ζήσε την μοναξιά σου στο όλο της, γεύσου την, δημιούργησε μέσα από αυτήν και όταν θα έχεις κάποιον δίπλα σου, τότε οι στιγμές μοναξιάς θα αποκτούν άλλο νόημα.. Και οι στιγμές με τους άλλους θα αποκτούν άλλο νόημα.. Ζήσε όμως την κάθε στιγμή.. Όλες τις στιγμές.. Ακόμα κι αν σε πληγώνουν βαθιά.. Τα τραύματα αυτά επουλώνονται αργά ή γρήγορα.. Και μπορεί από την πληγή αυτή να ξεπηδήσει ένα όμορφο σημάδι στο κορμί σου.. Ένα σημάδι που θα είσαι χαρούμενος που σε συντροφεύει..

1 comment:

Δημήτρης Νίκου said...

"Γονατιστός μπροστά στο βράχο μικραίνω και συγχρόνως διαστέλλομαι. Όσο ο εγωισμός μου ζαρώνει τα σύνορά μου εκτείνονται, το εύρος μου αυξάνει...Στον βράχο μπροστά όταν κάθομαι μόνος, αισθάνομαι πως κι ο Θεός μόνος κάθεται. Απέραντος είναι κι απέραντα μόνος. Με μοναξιά τον συντροφεύω και τον πλησιάζω. Συγκεντρωμένος στην μοναξιά μου θα κρυσταλλώσω τη θάλασσα και θα φύγω"

:-)