Μια απλή βροχή.. Τίποτα άλλο.. Ξεπλένει τα πάντα.. Εκτός από τις αμαρτίες μας.. Αλλά με αυτές ούτως ή άλλως τα έχουμε βρει πολύ καιρό τώρα, δεν περιμένουμε από την βροχούλα την εξιλέωση.. Αλλά είναι εκπληκτικό το συναίσθημα που νιώθεις όταν περπατάς, οι ψιχάλες πέφτουν στο πρόσωπό σου και νιώθεις ότι όπως ακριβώς το νερό αγγίζει το δέρμα σου, έτσι ακριβώς και εσύ πρέπει να αγγίζεις την ζωή.. Απαλά αλλά και με δύναμη.. Με πείσμα, με στόχο, με όνειρα.. Και το κρίμα είναι που αυτό το καταλαβαίνουμε μόνο σε κάποιες τέτοιες στιγμές.. Ας μην είμαστε αχάριστοι.. Βρέχει δεν βρέχει, είμαστε ζωντανοί.. Κι αν βρέχει, ας μουσκέψουμε λίγο.. Με αγάπη σε όλους..
No comments:
Post a Comment