Time.. Oh, time..

Έρχονται κάποιες στιγμές που.. Κάποιες που.. Υπάρχουν κι εκείνες που.. Που; Τι; Ναι, υπάρχουν στιγμές που αναρωτιόμαστε ποιοί είμαστε, τι κάνουμε, τι έχουμε δώσει σε εμάς, στους άλλους, για ποια πράγματα είμαστε περήφανοι, ποια έχουμε μετανιώσει, ποια θα θέλαμε να ξαναζήσουμε, ποιοι είναι οι φόβοι μας, γιατί υπάρχουν άσχημες στιγμές, γιατί υπάρχουν δάκρυα, άγχη, φοβίες, ανασφάλειες.. Ο λόγος; Δεν νομίζω ότι υπάρχει.. Όλα είναι ΕΜΕΙΣ.. Δεν θα υπήρχαμε χωρίς όλα αυτά.. Τα άσχημα και τα όμορφα.. Για αυτό και μόνο το λόγο χαίρομαι που ζω.. Ο χρόνος; Ο χρόνος είναι ακόμα μια απόδειξη για την αδυναμία και την ανασφάλεια του ανθρώπου.. Τίποτα άλλο.. Ο χρόνος είναι δικό μας δημιούργημα.. Οπότε ας μην μας αγχώνει.. Είναι σύμμαχος.. Και αν δεν είναι, γίνεται.. Εύκολα..

Για όλα αυτά θα πω ακόμη μια φορά ευχαριστώ:

• Για το φιλί
• Για το χαστούκι
• Για την αγκαλιά
• Για την μοναξιά
• Για τα ναι
• Για τα όχι
• Για τα ίσως
• Για το χαμόγελο
• Για το δάκρυ
• Για τους φίλους
• Για τους εχθρούς
• Για εμένα
• Για αυτόν
• Για αυτήν
• Για εσάς
• Για αυτούς
• Και προπαντώς.. για ΣΕΝΑ.. Που φωτίζεις τα πιο σκοτεινά μέρη του εγώ μου..

Καλημέρα..

"Padam Padam.. Tu es sage Edith.. Tres sage.."

Love..

Ανιδιοτελής.. Αυτό είναι η αγάπη.. Η πραγματική αγάπη.. Και τι όμορφο να την ζεις, να την βιώνεις, να την δέχεσαι, να την δίνεις.. Δύσκολο μεν.. Πανέμορφο δε.. Πως μπορείς λοιπόν μπροστά σε μια τέτοια αγάπη να μην δακρύσεις; Να μην πεις ένα μηδαμινό ευχαριστώ; Να μην απορήσεις αν την αξίζεις.. Δεν μπορείς.. Για αυτό, σε ευχαριστώ.. Που είσαι πάντα εκεί.. Στα εύκολα, στα δύσκολα.. Στα ωραία, στα άσχημα.. Στα δικά μου, στα δικά σου.. Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ . . .

Tim Burt-on..

Παίρνοντας στα χέρια μου το καινούριο τεύχος του περιοδικού Σινεμά θυμήθηκα ότι το 2010 θα είναι άλλη μια χρονιά ορόσημο για τον κινηματογράφο.. Και αν όχι για τον κινηματογράφο, σίγουρα για μένα και άλλους φίλους του εξαίρετου Tim Burton.. Το νέο του εγχείρημα-σίγουρο αριστούργημα; Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.. Περαιτέρω πληροφορίες; Επιγραμματικά αναφέρω:

1. Johnny Depp
2. Helena Bonham Carter
3. Anne Hathaway
4. Timothy Spall
5. Christopher Lee
6. Alan Rickman
7. Stephen Fry
8. Crispin Clover και
   
9. 3-D animation technique
   

Θέλετε κι άλλο; Εγώ πάντως σίγουρα όχι..

Let the rain come down..

Μια απλή βροχή.. Τίποτα άλλο.. Ξεπλένει τα πάντα.. Εκτός από τις αμαρτίες μας.. Αλλά με αυτές ούτως ή άλλως τα έχουμε βρει πολύ καιρό τώρα, δεν περιμένουμε από την βροχούλα την εξιλέωση.. Αλλά είναι εκπληκτικό το συναίσθημα που νιώθεις όταν περπατάς, οι ψιχάλες πέφτουν στο πρόσωπό σου και νιώθεις ότι όπως ακριβώς το νερό αγγίζει το δέρμα σου, έτσι ακριβώς και εσύ πρέπει να αγγίζεις την ζωή.. Απαλά αλλά και με δύναμη.. Με πείσμα, με στόχο, με όνειρα.. Και το κρίμα είναι που αυτό το καταλαβαίνουμε μόνο σε κάποιες τέτοιες στιγμές.. Ας μην είμαστε αχάριστοι.. Βρέχει δεν βρέχει, είμαστε ζωντανοί.. Κι αν βρέχει, ας μουσκέψουμε λίγο.. Με αγάπη σε όλους..